étymologie et compléments
abrigar
[verbe du premier groupe — -g-/-gu-]
[aβriˈɣa]
conjuguer
- l. : [aβriˈɣa], abricar#2 [aβriˈka]
- g. : [aβriˈɣa], abrincar [aβriŋˈka], aprigar [apriˈka] (Mistral indique abritar pour le g., probable francisme absent de Palay, que nous n'avons pas retenu)(?)
- d. : abricar#2
- sud-d. : abrejar#2
- b. : abriar
- Bayonne : abreiar [aβreˈja]
verbe transitif
- abriter, couvrir, protéger → V. assostar
- abriter, butter une plante → V. acalar, acanhardar, acelar, acessar
citations, exemples, locutions
- abriga-me ben
- abrite-moi bien
verbe pronominal
- s'abriter, se couvrir
citations, exemples, locutions
- Me menèc abricar, que n'èra pas cubèrt. — Augié Gaillard (16e, g.)
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Cantalausa 2002, Ubaud 2011, Brun [en ligne]
- R3 : ALF, carte 1422
abrigar
[verbe du premier groupe — -g-/-gu-]
[aβriˈɣa]
conjuguer
- prononciations
- l. : [aβriˈɣat]
- p. : [abʁiˈga]
verbe transitif
- émietter, briser → V. embrigar
- harasser → V. ablasigar
citations, exemples, locutions
- En resquilhant, s'abrigan lo camard. — Polyeucte Figanière
- Ai ben pòu que me l'abriguessiatz. — Marius Bourrelly (19e, m.)
- Enfonsan lei pòrtas dubèrtas
En abrigant lei mossèus rots. — Marius Bourrelly (19e, m.)
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Ubaud 2011